“Ik weet niets van water” zei een discussieleider laatst aan de start van een kennisbijeenkomst over klimaatverandering en waterbeheer. Wat me het meest trof in
die ‘ontboezeming’ was dat hij zijn kennisgebrek niet als een obstakel leek te zien bij het verrichten van zijn taak. Onterecht, zo werd me gedurende de dag duidelijk. De
discussie werd door hem steeds toegespitst op de bekende politiek gevoelige thema’s (wat accepteren politici aan faalkans?) en typische fascinaties van niet-technici (“dus er is altijd kans op een ramp, hoe klein ook?”). Enfin, de forumdiscussie werd zoals vaker gebeurd gegijzeld door het thema veiligheid. Relevantere zaken voor het waterbeheer als de verdeling van schoon water bij toenemende waterschaarste en wateroverlast kwamen pas ter sprake toen enkele specialisten uit de zaal ze met volharding aan de orde stelden, maar niet echt van harte.
